Magnolia drzewiasta - uprawa i pielęgnacja
Magnolia drzewiasta pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie w bardzo sprzyjających warunkach na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych oraz na Półwyspie Jukatan w Meksyku osiąga wysokość do 35 metrów. Do Europy została sprowadzona na początku XVIII wieku. W Polsce bardzo rozpowszechniona i ceniona, jako roślina ozdobna o unikatowym kwiatostanie. Wbrew obawom drzewo odznacza się dużą mrozoodpornością. Zabezpieczenia na zimę wymagają jedynie drzewka posadzone w pierwszym roku do gruntu. Starsze nasadzenia odporne są na mróz i bez obaw wytrwają bardzo niskie temperatury nawet do –30 °C. Okres kwitnienia przypada na czerwiec bądź lipiec. Późne rozwinięcie kwiatów stanowi o wyjątkowym oraz efektownym wyglądzie całej korony drzewa.
Wygląd magnolii drzewiastej
Kilkuletnie magnolie drzewiaste osiągają wysokość kilkunastu metrów. Najlepiej prezentują się posadzone pojedynczo, na dobrze wyeksponowanych stanowiskach. Kolumnowa korona magnolii przybiera smukłą postać drzewa. Pień oraz konary mają drobno-spękaną korę.
Liście
Niezwykłą ozdobę magnolii stanowią lekko owłosione eliptyczne liście. Ich kształt na wierzchołku jest krótko zaostrzony. Barwa liści wiosną oraz latem z wierzchniej strony jest ciemnozielona. Z kolei od spodu zdecydowanie jaśniejsza. Jesienią liście przebarwiają się na złoty kolor. Z chwilą nastania niskich temperatur zaczynają nagle wszystkie opadać.
Kwiaty
Duże oraz bardzo intensywnie pachnące kwiaty o wygiętych płatkach swym wyglądem przypominają kwitnące tulipany. Ich barwa zależy od gatunku i odmiany. W uprawie najpopularniejsze są w odcieniu różu, białe oraz żółte. Budowa kwiatów magnolii jest bardzo prymitywna. Nie ma w nich podziału na płatki korony ani działki kielicha. Nie wydzielają one nektaru, a jedynie słodką wydzielinę. Wabi ona chrząszcze, które w głównej mierze zapylają kwiaty magnolii. Po obumarciu kwiatów powstają owoce, które mają postać czerwonych korali. Są one zebrane w walcowate owocostany, osiągające nawet ponad 15 centymetrów.
Uprawa i pielęgnacja magnolii drzewiastej
Magnolia drzewiasta (łac. Magnolia acuminata) | |
Nazwa łacińska | Magnolia acuminata |
Grupa roślin | Drzewa |
Wysokość | Do 30 metrów |
Stanowisko | Słoneczne |
Wilgotność gleby | Gleba umiarkowanie wilgotna |
Podłoże | próchnicze, lekko kwaśne |
Okres kwitnienia | VI, VII |
Sadzenie | Jesień |
Strefa mrozoodporności | 6 |
Do uprawy magnolii drzewiastej najbardziej odpowiednie będzie stanowisko zaciszne. Powinno ono być nasłonecznione bądź nieznacznie zacienione oraz osłonięte od wiatrów. Wpływa to zasadniczo na rozwój kwiatostanu. W miejscach zdecydowanie zacienionych rośliny te bardzo słabo kwitną. Z kolei silne wiatry mogą spowodować opadnięcie kwiatów. Najlepiej do ich sprzyjającej uprawy sprawdzają się zaciszne strony południowe budynków i domostw. Gleba do uprawy magnolii powinna być przepuszczalna, próchnicza, kwaśna.
Magnolie mają płytki system korzeniowy i są wrażliwe na uszkodzenia oraz przemarznięcie korzeni. Po posadzeniu magnolii nie należy jej przesadzać. Wrażliwe korzenie mogą się uszkodzić. Jeżeli zajdzie potrzeba przesadzania, można zrobić to jedynie z młodą rośliną i przenieść ją razem z dużą bryłą ziemi. Zalecane jest ściółkowanie podłoża korą sosnową. Zapewni to utrzymanie właściwej wilgotności gleby oraz uchroni korzenie przed mrozem. W czasie suchej pory nie należy zapominać o intensywnym podlewaniu od maja do lipca. Nawadnianie oraz regularne zasilanie nawozem zawierającym spore dawki potasu wpływa na prawidłowy rozwój i kwitnienie drzewka. Zdecydowanie należy unikać nawozów zawierających duże dawki azotu. Może to spowodować, że magnolia stanie się bardzo podatna na choroby grzybowe.
Przycinanie
Magnolie zdecydowanie źle znoszą przycinanie. W przypadku, jeśli urośnie zbyt wysoko bądź zaistnieją okoliczności jej skrócenia, nie należy jednorazowo skracać wielu konarów. Najlepiej ograniczyć ilość cięć do wycięcia jednego odgałęzienia. Istotne jest, aby wybrać odpowiedni termin cięcia magnolii. Okres letnich oraz nie deszczowych dni sprzyja tego typu zabiegom. W tym okresie również przycina się gałęzie złamane lub uszkodzone przez choroby. W takich warunkach rany po przycięciu magnolii najszybciej się goją. Każdą miejsce po cięciu należy posmarować maścią ogrodniczą lub specjalny preparatem z dodatkiem środka grzybobójczego.
Choroby i szkodniki magnolii
Rozrośnięta magnolia wśród miłośników przydomowych rabat wzbudza chęć zagospodarowania ziemi wokół drzewka. Z uwagi na podlewanie oraz rozmnażanie się grzybów nie należy w jej obrębie nasadzać roślin, które wymagają częstego nawadniania latem. Rośliny wiosenne cebulowe bez obaw mogą rosnąć w obrębie pnia.
W upalne dni mszyce również nie omijają magnolii. Zaatakowane rośliny słabo rosną, wyraźnie mają zniekształcone i zdeformowane liście. Można zauważyć, że pokryte są lepką substancją miodową. Konieczne jest szybkie wykonanie oprysków przy użyciu środków mszycobójczych. Często magnolia ma liście przebarwione na kolor żółty. Wskazuje to na zamieranie korzeni w wyniku zbyt dużej ilości wapnia w glebie. Konieczne jest wtedy jej zakwaszenie torfem. Po przekwitnięciu warto zastosować nawozy z zawartością fosforu oraz potasu. Tego typu minerały wspomogą roślinie zawiązać pąki kwiatowe oraz przygotować się na czas zimy.
Rozmnażanie magnolii drzewiastej
Wiele gatunków magnolii można rozmnażać z nasion, które pozyskuje się z owoców przekwitniętych kwiatostanów. Szyszki muszą samoistnie pęknąć, co oznacza ich dojrzałość. Proces uzyskania sadzonki jest bardzo trudny i żmudny. Wymaga moczenia nasionek w wodzie oraz rozmiękczenia łupiny. Oczyszczone nasionka umieszczone w skrzynkach wypełnionych mieszaniną wilgotnego piasku i torfu na okres 4 miesiące powinny dojrzewać, przebywając w ciemnym pomieszczeniu w temperaturze około 5°C. Wysiewu najlepiej dokonać wiosną. Z kolei rozmnażanie magnolii przez szczepienie warto wykonać w marcu. Jesień z kolei to odpowiedni czas na rozmnażanie magnolii przez odkłady.