Jak zadbać o brunerę wielkolistną? Uprawa, rozmnażanie i najpiękniejsze odmiany
Brunera wielkolistna to długowieczna bylina o kępiastym pokroju, należąca do rodziny ogórecznikowatych. Cechą wyróżniającą tę roślinę są piękne, duże liście o sercowatym kształcie osiągające nawet do 25 centymetrów długości. Liście byliny, od spodu pokryte meszkiem, przybierają najczęściej zielony, srebrny i biały kolor. Dekoracyjne liście rośliny bywają dwubarwne, z mocno zaznaczonym unerwieniem. Brunera wielkolistna osiąga średnio do 40 centymetrów wysokości i do 60 centymetrów szerokości.
Niezapominajka kaukaska to bylina łatwa w uprawie, która idealnie nadaje się do obsadzania rabat czy jako trawnik w miejscach zacienionych. Bylina świetnie sprawdza się jako oryginalna dekoracja oczka wodnego. Roślina w środowisku naturalnym występuje na Kaukazie.
Brunera wielkolistna (łac. Brunnera macrophylla) | |
Nazwa łacińska | Brunnera macrophylla |
Grupa roślin | Byliny |
Wysokość | do 40cm |
Stanowisko | Półcień |
Wilgotność gleby | Gleba wilgotna |
Podłoże | żyzna, próchnicza |
Okres kwitnienia | V, VI |
Sadzenie | wiosna lub jesień |
Strefa mrozoodporności | 2 |
Brunera wielkolistna- odmiany
Brunera wielkolistna występuje w kilku odmianach. Każdą z nich charakteryzuje specyficzny wygląd liści.
- Odmianę Jack Frost charakteryzują srebrzysto-zielone liście z jaskrawozielonym unerwieniem i krawędziami.
- Silver Wings to odmiana, w której liście byliny dodatkowo pokryte są sporymi, srebrzystymi plamami.
- Białe kwiaty i zielone liście to cechy charakterystyczne dla odmiany Alba.
- Odmiana Brunery Variegata wyróżnia się zielonymi, szerokimi liśćmi z jasnym, niemal białym nieregularnym obrzeżem.
- Z kolei odmianę Dianes Gold przystrajają żółtozielone liście.
Wymagania i uprawa Brunery Wielkolistnej
Żyzna, próchnicza i wilgotna gleba o odczynie lekko zasadowym idealnie spełnia warunki do prawidłowej uprawy i rozwoju Brunery Wielkolistnej. Należy zwrócić szczególną uwagę na wilgotność gleby. Zarówno zbyt suche, jak i zbyt wilgotne podłoże może mieć zły wpływ na tę bylinę. Zbyt sucha gleba przyczynia się do zsychania liści rośliny i w rezultacie ich obumierania. Z kolei zbyt wilgotne podłoże może być przyczyną zagniwania korzeni. Jeszcze przez zasadzeniem tej byliny powinniśmy zwrócić uwagę na odpowiednie wzbogacenie gleby kompostem lub innymi nawozami organicznymi. Nawożenie powinno odbywać się regularnie, co roku.
Gleba pod uprawę Brunery powinna być dodatkowo rozdrobiona, ponieważ to właśnie w luźniejszym podłożu bylina łatwiej się ukorzeni. Przed wysiewem rośliny warto rozbić bryłki ziemi, a następnie zgrabić i udeptać glebę.
Uprawie Brunery mogą zaszkodzić chwasty, szczególnie takie jak mniszek czy pierz, dlatego tak ważnym jest ich regularne usuwanie.
Brunera Wielkolistna jest rośliną, która "lubi cień", w związku z czym jest byliną idealną do uprawiania w miejscach częściowo zacienionych. Idealne miejsce dla rozwoju rośliny to półcień pod koroną drzew czy krzewów. Gatunek ten jest stosunkowo odporny na szkodniki oraz choroby. Jest to roślina mrozoodporna, jednakże w okresie jesiennym warto pozostawić uschnięte liście Brunery, by podczas silniejszych mrozów stanowiły naturalną warstwę izolacyjną. Dodatkowo można również zdecydować się na okrycie rośliny gałązkami drzew iglastych.
Podlewanie Brunery Wielkolistnej
Gatunek ten nie wymaga regularnego podlewania. Regularne podlewanie powinno mieć miejsce jedynie jeśli zdecydowaliśmy się na zasadzenie rośliny w nasłonecznionym miejscu, lub w czasie upalnego lata i suszy.
Rozmnażanie Niezapominajki Kaukaskiej
Brunera w sprzyjających warunkach sama będzie się rozsiewać i porastać coraz rozleglejsze powierzchnie ogrodu. Jednak istnieje również możliwość samodzielnego rozmnażania rośliny, przez podział kłączy lub przez sadzonki korzeniowe. Rozmnażanie przez podział kłączy powinno odbywać się wczesną wiosną lub jesienią. Należy ostrożnie, nie uszkadzając korzeni, wykopać pędy, które rosną pod ziemią, oddzielić kłącza, a następnie zasadzić je w zacienionym miejscu.
Rozmnażanie przez sadzonki korzeniowe możemy przeprowadzić jedynie wczesną wiosną, gdy bylina rozpoczyna wegetację. W tym celu należy odgarnąć ziemię spod rośliny, odciąć kawałek zdrowego korzenia i podzielić do na mniejsze części. Pocięte korzenie układamy poziomo w mieszance ziemi i piasku.